Pewnego pięknego, marcowego poranka mój Pan postanowił nauczyć mnie Jak się chodzi po tropie…. Wiedziałem, że nic z tego nie będzie jak tylko zaczął zapinać mi obrożę… Jeśli myślał, że ona mi pomoże, to się pomylił; No chyba, że bał się, iż nie nadąży za mną… TO ZUPEŁNIE CO INNEGO : ))))))))))

No i zaczęło się : Farby na tropie tyle, że z daleka czuć, nawet nosa wytężać nie trzeba;

Boszszsz......, że do niektórych nic nie dociera; Pokazuję wyraźnie, że z daleka czuć, a On swoje

Dla świętego spokoju poudaję, że tropię, chociaż śmierdzi na odległość

WIEDZIAŁEM!!!!

Łapy opadają; - Ja tropię, odnajduję dzika, a On próbuje przypisać zasługi sobie.

No tego już za wiele;..

Autor: Anna Kukier

Zapraszamy do obejrzenia galerii Jak Maddox uczył Piotra po tropie chodzić,